Rozdział XX

Kilka dni później

Nadeszła niedziela. Dzisiaj Ola i Wojtek mieli iść do państwa Van Persie na kolację.  Dziewczyna zaczęła grzebać w szafie i totalnie nie wiedziała co ma na siebie włożyć. Była niedawno z Wojtkiem na zakupach, ale nie była pewna czy ma coś stosownego, w co się może ubrać. W  końcu wyciągnęła z szafy czarne rurki, biały podkoszulek na ramiączkach i czarny żakiet z rękawem trzy czwarte.

Przebrała się, po czym zaczesała włosy w zgrabny kucyk i zrobiła lekki makijaż. Teraz stała przed jeszcze jedną decyzją, a mianowicie, nie wiedziała, czy ma ubrać trampki czy szpilki. Jednak stwierdziła z przykrością, że szpilki będą lepiej wyglądać. Wyciągnęła z pudełka czarne szpilki, po czym założyła je.

Nie była przyzwyczajona do takich butów, więc trudno jej było chodzić. Przeszła parę razy po pokoju. Z każdym krokiem szło jej coraz lepiej, więc z uśmiechem na twarzy wyszła z pokoju i przeszła do salonu. Usiadła na kanapie, obok Wojtka.

-Pięknie wyglądasz, zresztą zawsze pięknie wyglądasz- powiedział z uśmiechem i chwycił dłoń Oli.

Dziewczyna uśmiechnęła się do Szczęsnego, po czym lekko musnęła jego usta.

-Szczerze powiedziawszy nie chce mi się tam iść. Wolałabym spędzić ten wieczór z Tobą- powiedziała Ola

-Jak chcesz to możemy nie iść.- powiedział z cwanym uśmiechem Wojtek, po czym pocałował Olę.

-Obiecaliśmy, że będziemy, a jeśli chodzi o mnie to ja zawsze dotrzymuję słowa. – powiedziała, po czym wstała z kanapy.

-No to w drogę- powiedział Wojtek.

Trzymając się za ręce opuścili mieszkanie.

W domu państwa Van Persie, panował niesamowity chaos. Kolacja nie była jeszcze gotowa, a goście zaraz mieli się schodzić. Po chwili po domu rozniósł się dźwięk dzwonka. Bouchra poszła szybko otworzyć drzwi. Przed domem stała Melanie i Theo.

-Wchodźcie, wchodźcie- powiedziała, po czym gestem ręki wskazała na środek domu.-Zaraz do was dołączę, tylko muszę skończyć robić kolację-powiedziała, po czym odwróciła się w stronę salonu- Robin ! – zawołała męża- Kotku, zajmij się naszymi gośćmi- powiedziała, gdy Van Persie wszedł do holu.

-To wy sobie pogadajcie, a ja muszę wrócić do samochodu, bo zapomniałam telefonu- powiedziała Melanie, po czym opuściła dom Van Persie’ch i udała się do samochodu. Usiadła na miejscu pasażera, po czym wyciągnęła telefon ze schowka i wybrała numer do Sandry.

-Jestem już na miejscu. Powiedz mi co mam robić.- wypaliła od razu gdy dziewczyna odebrała telefon.

-Matko Boska ! Melanie ! Tobie trzeba wszystko po sto razy tłumaczyć ?! Przecież Ci już mówiłam co masz zrobić.- powiedziała z oburzeniem Sandra- No ale powtórzę to jeszcze raz.- powiedziała- Więc tak- zaczęła- Masz zrobić totalnie wszystko, by Ola Ci zaufała. Masz stać się jej najlepszą przyjaciółką. Trzeba zrobić wszystko, bym miała jak najwięcej informacji o tym co się między nią, a Wojtkiem dzieje, bym mogła we właściwym momencie zaatakować. Muszę znaleźć jej słaby punkt, tak by uderzyć w samo sedno i ją zniszczyć. Odzyskam Wojtka, chociaż miałabym zrobić to w najgorszy sposób na świecie, zrobię to. Nikt inny oprócz mnie nie może go mieć, NIKT- skończyła mówić.

Melanie nie była do końca pewna tego, co robi. Nie sądziła, ze pomaganie Sandrze jest dobrym pomysłem, ale cóż nie miała wyjścia, gdyż już obiecała to czarnowłosej dziewczynie.

-Dobrze, postaram się zrobić wszystko w mojej mocy, by wyszło tak jak chcesz- powiedziała bez większego przekonania.

Już czuła się źle z tym co robi, co prawda Ola wyglądała na bardzo fajną i miłą dziewczynę, nie chciała jej krzywdzić. Ale nie miała wyboru.

Teraz Melanie cały czas myślała o tym, że mogła odmówić Sandrze. Co prawda próbowała jednak ta znalazła takie argumenty, że w efekcie Melanie obiecała Sandrze pomóc. Teraz stwierdziła, że był to totalny błąd, ale cóż, musiała robić dobrą minę do złej gry.

-Bardzo się cieszę, że mi pomagasz. Tylko niczego nie zepsuj ! Ma się udać. Powodzenia- powiedziała Sandra, po czym rozłączyła się.

Blondynka westchnęła, po czym wysiadła z samochodu i wróciła z powrotem do domu państwa Van Persie.

W tym samym czasie, Wojtek i Ola jechali na kolację. Byli w wyśmienitych humorach. Żartowali, śmiali się, nic nie mogło zepsuć im humoru. Nagle rozdzwonił się telefon Wojtka. Zatrzymał samochód na najbliższym parkingu, po czym odebrał telefon.

-Witam Cię mamo, co tam u Ciebie ? – spytał wesoło Szczęsny.

Jego mama odchrząknęła.

-Synku, mamy poważny problem.- powiedziała lekko drżącym głosem pani Alicja- Jutro będę w Londynie mógłbyś po mnie wyjechać na lotnisko ? Muszę z Tobą poważnie porozmawiać. –dodała

Szczęsny w ogóle nie wiedziała co się mogło stać.

-A możesz mi wyjaśnić co się stało ?- spytał

-Dowiesz się wszystkiego jutro. To jak wyjedziesz po mnie na lotnisko ?- spytała ponownie lekko zdenerwowana pani Alicja.

-Tak, ale…

-Jutro o 13:30- powiedziała przerywając wypowiedź swojego syna, po czym rozłączyła się.

Zdezorientowana Ola patrzyła na Wojtka, który też nie wiedział co się dzieje.

-Co się stało ?- spytała dziewczyna

-Moja mama przylatuje jutro, sam nie wiem po co. Podobno ma mi coś ważnego do przekazania.- mówił zaskoczony.

Nigdy w życiu jego matka z nim tak nie rozmawiała. Więc to wydawało się mu całkowicie dziwne. Nie wiedział, czy ma się cieszyć z przyjazdu mamy, czy robić coś całkiem innego.

-Dobrze, zostawmy to już. Lepiej jedźmy na tą kolację, bo się spóźnimy- powiedział Wojtek, po czym ruszył.

*********

Witam Was :)

No i jest rozdział. 

Wymęczyłam się nad nim, bo totalnie nie wiedziałam co mam napisać.

Nie wiem kiedy następny.

Będziecie poinformowani jak się pojawi :)

Pozdrawiam !