Epilog.

Kilka miesięcy później

*Ola*

Siedziałam na kanapie i wpatrywałam się w choinkę, która znajdowała się w rogu pokoju. Dzisiaj mieliśmy 24 grudnia. Wigilia, moja pierwsza w Londynie i miejmy nadzieję, że nie ostatnia. Patrzyłam w migoczące światełka i rozmyślałam o tym, co wydarzyło się przez ostatnie kilka miesięcy w moim życiu. Wszystko działo się bardzo szybko, aż za szybko. Jednego dnia byłam szczęśliwa, drugiego płakałam, bo wszystko waliło się na łeb na szyję. Ale teraz jest całkiem inaczej. Wszystko zwolniło swoje tempo. Teraz wszystko wydaje się dążyć ku dobremu.

Przeniosłam swój wzrok z choinki na swoje ręce. Spojrzałam na prawą dłoń, na jednym z palców połyskiwała złota obrączka. Uśmiechnęłam się sama do siebie. Od niecałego tygodnia byłam żoną Wojciecha Szczęsnego. W końcu pod swoim sercem nosiłam jego dziecko.

Popatrzyłam w stronę jadalni, gdzie kolację Wigilijną przygotowywała Alicja, a pomagał jej Wojtek. Westchnęłam, po czym zaczęłam rozglądać się po pokoju, a mój wzrok utkwił na białej kopercie, która leżała na stoliku przede mną. Wzięłam ją do rąk i wyciągnęłam jej zawartość.

Było to zaproszenie na ślub Oliwi z Aaronem. Ceremonia miała się odbyć w Nowy Rok. Ponownie uśmiechnęłam się do siebie.

Życie toczyło się dalej. Ale teraz życie każdego z nas zaczęło dążyć ku tej dobrej stronie. A wszystko zaczęło się tego pięknego dnia, kiedy to Sandra przyszła do mnie, by mnie przeprosić, za to, co zrobiła i powiedzieć, że już nigdy więcej nie zobaczymy jej na oczy. Słowo się rzekło. Od tego dnia nie widziałam Sandry. Nikt nie wie gdzie jest, co robi, czy jeszcze żyje.

-Wszystko w porządku ?- spytał czule Wojtek siadając koło mnie i całkując w policzek.

Uśmiechnęłam się do niego.

-Oczywiście- odpowiedział i spojrzałam mu w oczy- Od dziś zaczynam optymistycznie patrzeć na życie. Bo gorzej niż było już nie będzie- dodałam, po czym wstaliśmy z kanapy i udaliśmy się do jadalni.

------------

Ahh.... Tak trudno było mi opublikować ten epilog. Zżyłam się z Wami i z tym opowiadaniem. Nawet właśnie w tym momencie się popłakałam, bo  to pierwsze opowiadanie, które skończyłam, a pisałam jakieś pięć. Przepraszam, że rozdziały pojawiały się w takich długich odstępach czasowych, ale miałam problemy osobiste i nie byłam w stanie zmusić się do pisania. Teraz możecie mnie znaleźć na http://www.so-suprising.blogspot.com Postanowiłam także, że będę pisać nowe opowiadanie, ale więcej informacji znajdziecie tutaj: http://www.try-to-found-love.blogspot.com Myślę, że też Wam przypadnie do gustu tak jak to opowiadanie. Tak więc zakończyłam tą historię happy endem. Dziękuję Wam, że byliście ze mną przez te 6 miesięcy. Dziękuję za komentarze i za tyle wyświetleń. 

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie ! <3

Życzę Wam udanego Sylwestra i Szczęśliwego Nowego 2013 Roku ! <3

Buziaczki ! :*