Rozdział XXXIII

Rano Ola obudziła się w objęciach Wojtka. Starała się delikatnie z nich uwolnić, tak by nie obudzić Szczęsnego, jednak się jej to nie udało.

-Gdzie chcesz mi uciec ? – spytał z lekkim uśmiechem Wojtek, po czym pocałował Olę w czoło.

-Nigdzie.- odpowiedziała ze szczerym uśmiechem na twarzy.- Dobrze mi z Tobą. I chcę by tak było już zawsze.- powiedziała nadal się szeroko uśmiechając.

Wojtek odwzajemnił jej gest, po czym pocałował ją delikatnie.

-Cieszę się, że tak mówisz. Dzisiaj mam jeszcze wolne, więc możemy cały dzisiejszy dzień przeleżeć tak w łóżku.- powiedział z cwanym uśmieszkiem na twarzy.

Ola uśmiechnęła się szeroko i pocałowała Wojtka.

Sandra stała pod drzwiami domu Melanie, z którą była umówiona. Zadzwoniła dzwonkiem, a po chwili drzwi jej otworzyła przyjaciółka.

-Wejdź, mamy do pogadania.- powiedziała Melanie, po czym wpuściła Sandrę do środka.

Sandra była lekko zaniepokojona tym, o czym chce rozmawiać jej przyjaciółka. Ale po części domyślała się, że tutaj chodzi o to, co ostatnio powiedziała blondynce przez telefon, o tym, że ma sposób na załatwienie Oli.

Czarnowłosa usiadła wygodnie na kanapie, po chwili miejsce koło niej zajęła także jej przyjaciółka.

-Możesz mi łaskawie wyjaśnić co masz zamiar zrobić ? Wiesz, że wszystkie Twoje plany są totalnymi niewypałami…

-Ale ten się w dwustu procentach uda. - przerwała Sandra przyjaciółce z uśmiechem na twarzy.

 -Sandra, błagam Cię, tylko nie rób nic głupiego, co prawda i tak już robisz największą głupotę świata, ale błagam, żeby to tylko nie doprowadziło do rękoczynów, rozlewu krwi, albo nie daj Boże śmierci.- rzekła przejęta Melanie.

-Spokojnie, rozlewu krwi i śmierci nie będzie, nie masz się o co martwić. Chodzi tylko o nastraszenie i odebranie tego co moje- odpowiedziała z szerokim uśmiechem Sandra.

-Mówisz tak, jakby Wojtek był przedmiotem, a nie człowiekiem.- powiedziała lekko oburzona Melanie.

-Idziemy dzisiaj wieczorem na małą imprezkę- powiedział zadowolony Wojtek, przełykając ostatni kęs swojej kanapki.

Ola uśmiechnęła się lekko.

-Gdzie tym razem ?- spytała

-Klub w centrum Londynu. Będzie tam większa część zawodników z Arsenalu, więc zabawa zapowiada się niezła. – rzekł, a uśmiech z jego twarzy nie znikł nawet na sekundę.

-Taaak… jeśli na każdej imprezie jest tak, jak po Twojej samotnej imprezie w Paryżu, to nie wiem jak ja Cię dotacham do domu. – powiedziała uśmiechając się szeroko i upijając łyk herbaty.

Wojtek zrobił kwaśną minę.

-To był jednorazowy wyskok, więcej się to nie powtórzy, za mocno cierpiałem na tym kacu, żeby się tak ponownie schlać.- rzekł poważnym tonem głosu.

Ola uśmiechnęła się i pokręciła głową.

-Jasne, jasne, wszyscy tak mówią, a realia są całkiem inne kochanie. Gdyby każdy tak chciał, to mieliśmy samych abstynentów na tym świecie. – odpowiedziała biorąc brudne talerze i zanosząc je do zmywarki.

Wojtek uśmiechnął się pod nosem.

-Masz trochę racji. Ale jeśli chodzi o mnie, nie tknę wódki przez jakiś dłuższy czas. –rzekł z lekkim uśmiechem.

Ola podeszła do niego i cmoknęła go w czubek nosa.

-Trzymam Cię za słowo.-powiedziała uśmiechając się szeroko, po czym delikatnie musnęła usta Szczęsnego.

Sandra właśnie szła, do klubu, w którym miała dzisiaj się odbyć skromna impreza Arsenalu. Wszystkiego dowiedziała się od Melanie, która niechcący wygadała się na temat tej imprezy. Miała w kieszeni swoją tajną broń, dzięki której dzisiaj miało się jej udać. Weszła bez żadnych problemów do środka i zajęła miejsce w kącie, w którym miałam idealny widok na drzwi. Właśnie do środka wszedł Aaron Ramsey ze swoją nową dziewczyną. Zaraz po nich przyszła Melanie z Walcottem.

Blondynka zauważyła swoją przyjaciółkę, po czym podeszła do niej.

-Co Ty tu do diabła robisz ? – spytała z wyrzutem.

Sandra uśmiechnęła się szeroko.

-Mam zamiar się trochę zabawić.- odpowiedziała.

Melanie wyraźnie się zdenerwowała.

-Przecież jak Cię ktoś tu zobaczy, to…

-Nie martw się, nikt mnie tutaj nie zobaczy, zresztą zależy mi tylko na krótkiej rozmowie z Wojtkiem, nic więcej… No i będziesz mi musiała później pomóc.-wtrąciła się w wypowiedź swojej przyjaciółki poważnym tonem głosu Sandra, chwytając ją za przed ramię.

-W czym ja Ci mam znowu pomagać?- spytała Melanie

-Zobaczysz- odpowiedziała z cwanym uśmieszkiem na twarzy, po czym udała się w nieznanym kierunku.

Od jakiejś godziny Ola znajdowała się na imprezie Arsenalu. Praktycznie przez cały ten czas idealnie bawiła się na parkiecie z Wojtkiem lub z Chamberlainem, który po kilku głębszych zaczyna robić się jeszcze bardziej rozrywkowy niż jest na trzeźwo.

Właśnie zmierzała do swojego stolika, przy którym siedziała nieznana jej dotąd dziewczyna, która zawzięcie rozmawiała o czymś z Wojtkiem.

-Olu poznaj, to nowa dziewczyna Aarona, Oliwia.- powiedział Wojtek

-Hej, miło mi Ciebie poznać, Wojtek bardzo dużo mi o Tobie opowiadał- powiedziała płynnie po polsku, co totalnie zbiło z tropu Olę.

-Jesteś Polką ?- spytała zdziwiona Ola.

Oliwia uśmiechnęła się szeroko.

-Tak, ale od sześciu lat mieszkam w Anglii.- odpowiedziała.

Dziewczyny wspaniale się ze sobą dogadywały. Można by rzec, że Ola w końcu znalazła kogoś godnego zaufania.

*****

Witam.

Przepraszam, że rozdział dopiero dziś, ale tak właśnie się będą pojawiać, w sobotę, gdyż ostatnio młyn w szkole, że nie dam razy publikować rozdziałów w tygodniu. 

Dziękuję Wam, za ponad CZTERY TYSIĄCE WEJŚĆ ! <3

Jesteście NAJLEPSI ! <3

Rozdział dedykowany dwóm osobą, a mianowicie Sylwii i Oliwi. Sylwii za nasze wieczorne odpały :D <3

A Oliwi, za to, że podsunęła mi genialny pomysł i takim to sposobem zagra małą ale znaczącą rolę w tym opowiadaniu ! <3

Rozdział zostawiam Wam do oceny, powoli zbliżam się do końca pisania tego opowiadania...

Pozdrawiam Was bardzo ciepło ! <3

Buziaczki ! ;*